-ENEEEE MARI DOMINGI, IKUSTEN AL DITUN UME EDER HAUEK?

-BAI OLENTZERO, A ZE UME JATOR TA EDER ASKUAK!

-HARTUKO NIKEN HAUEN INDAR ETA NERBIYUA GARAI HAUETAKO!

-TIRA TIRA POTXOLO, GU´RE UAINDIK BAZAKAGUK INGURUAK ASTINTZEKO GARRA!

-HARA, ARGAZKIYA NAHIKO DITINE HAUEK E.  AIZU, TA IRAKASLEK E EZ DAKAE BA ITXURA MAKALA…

-IKATZA OLENTZERO! HAUEI ZAKUKA IKATZA BAKOITZAI!

 

Getariko eskolatik eguneko zentrora paseotxo bat baino ez dago, erraz egin daitekeena. Zeinen gertu gauden distantzian, urrutixeago urteetan barrena, ta ziurrenik, urrunegi eguneroko martxan. Etxera iritsitakoan, amari besarkada bat eman eta “maite zaitut” esateko esan dio Domingak haur bati eskuetatik helduta. 97 urte ditu eta berak badaki guk oraindik ikasteko dauzkagun gauza asko. Elkarrekin abestu dugu, eta bingoan jolastu, eta oso gertu sentitu gara, lau urteko haurrak eta noizbait lau urteko haur izan zinetenak. Momentua bizitzeko esan digute, ez egoteko ostiralaren zain poz hori gureganatzeko, beti dela orain, eta horrek inporta duela. 

Eskerrik asko Teresa, Juan, Rosario, M.Angeles, Lore, Josefa, Eugenia, Dominga eta Josefina une goxo honengatik. Aurrerantzean, gertu izateaz gain, hurbil sentitu nahi zaituztegu, hoixe baietz!